Zamanın birinde ormanlar kralı aslan karnını doyurmak için ceylan avına çıkmış. Çayıra geldiğinde, ayaklarını havaya dikmiş sırt üstü yatan eşeği görünce aslanı gülme tutmuş. İçinden “Şu eşekle dalga geçeyim de az keyfim yerine gelsin.” demiş. Aslan usulca eşeğin yanına yaklaşmış ve öyle bir kükremiş ki, zavallı eşek korkudan kaskatı kesilmiş.
Eşek aslanı görünce saygı gereği hemen ayağa kalkmış:
– Efendim saygıda bir kusur ettiysem özür dilerim, demiş.
Aslan gülerek:
-Bu ne hal böyle, kendine gel. Sen bir eşeksin. Gel deyince gelir, git deyince gidersin. Seni şuracıkta yerdim ama etin de yenmez ki. Mideme taş gibi oturursun. Hem bugün menüde ceylan eti var.
– Zavallı eşek, bu küstah aslanın kendisiyle dalga geçtiğini anlayınca çok üzülmüş. Ama içinden “Şu aslana haddini bildireyim de görsün.” demiş.
Aslan tam gideceği sırada, eşek aslana seslenmiş:
– Efendim, ayaklarımı havaya dikip sırt üstü yattığımı merak etmediniz mi?
Bu sorunun ardından aslan korkutucu bir kükremeyle:
-Umarım çaldığın zamanım için önemli bir sebebin vardır. Yoksa pençelerimin tadına bakarsın.
Eşek kendinden emin bir şekilde:
-Efendim, gözü sizin tahtınızda olan başka bir aslan, sizin okumanız için sağ ayağımın altına mürekkeple yazı yazdı. Ben de o yazı kurusun diye ayaklarımı havaya dikmiştim ki siz çıkageldiniz.
Meraklı aslan kükreye kükreye eşeğin yanına gelir ve şöyle der:
-Şimdiye kadar gözü tahtımda olanların hepsi akbabalara yem oldu.
Bu konuşmanın ardından aslan eşeğin arkasına geçer:
-Kaldır bakalım sağ ayağını da ne yazmış okuyalım.
Eşek sağ ayağını kaldırmış. Aslan eğilip yazıyı okuyacağı an, yaşlı eşek aslanın suratına öyle bir tekme atmış ki aslanın beyninden şimşekler çakmış. Beş metre uzağa fırlamış ve yüz üstü yere yapışmış.
Ormanlar kralı aslan, dalga geçtiği yaşlı eşeğin oyununa geldiğini anlayınca “Esas eşek benmişim.” deyip oracıkta can vermiş.
Savunmasız ve güçsüz kişileri hâkir görüp dalga geçenler, sonunda hüsrana uğrayanlardan olur…
Yazar Mehmet KOÇ
